Dziennik podróży z przejścia jaskini Demianowskiej Wolności. - Słowackie klimaty - okiem Polaka

Demianowska Jaskinia Wolności była pierwszą jaskinią, którą zwiedziliśmy tego dnia w Dolinie Demianowskiej. Rewelacyjnie zorganizowany, ogromny, strzeżony parking kosztował nas jedynie 70,- Sk. Parking usytuowany na dnie Dolinki Tociste otoczony był dobrze rozwiniętą bazą noclegową, gastronomiczną oraz towarzyszącą.
Dojście do jaskini zajęło nam około 15’ i wiodło 52 metry w górę, ale ze względu na wybudowane betonowe schody, nie należało do najtrudniejszych. W czasie podejścia, na każdym zakręcie ścieżki można było pogłębić wiedzę przy ustawionych tablicach edukacyjnych. Przy wejściu do jaskini kompleks świetnie wkomponowanych w zieleń, nowych pawilonów mieszczących: kasę, sklepy z pamiątkami, salę kinową, gdzie wyświetlany jest film o jaskiniach, kantorem, toaletami, niewielkim pensjonatem i pomieszczeniami infrastruktury wewnętrznej. Wszystko naprawdę świetnie zorganizowane i utrzymane. Dało się zauważyć, że jaskinia ta jest wizytówką Zarządu Jaskiń Słowackich z pobliskiego Liptowskiego Mikulasza.
Jaskinię można zwiedzać dwiema trasami turystycznymi: krótszą - obejście trwa 60’ oraz dłuższą, której obejście, zawierające przepłynięcie łodzią po podziemnym jeziorku trwa ponad 100’. Bilety wstępu okazały się niestety trochę droższe niż w większości jaskiń - bilet normalny 120,- Sk (240,- Sk duże obejście), ulgowy 100,- Sk (200,- Sk), dla dzieci 60,- Sk (100,- Sk), fotografowanie 100,- Sk oraz videofilmowanie 200,- Sk. Po chwili oczekiwania weszliśmy do jaskini. Grupa nasza liczyła ponad 50 osób i zeszło z nami 5-ro przewodników. Do wnętrza jaskini przeszliśmy wybetonowanym korytarzem wiodącym delikatnie w dół.
Pierwszą salą, przez którą przechodziliśmy był Hlboky Dom. W sali tej podziwialiśmy przepiękny widok na Fasolowy Korytarz, który swoją nazwę zawdzięcza wielu, do złudzenia przypominającym strąki fasoli, stalaktytom zwisającym ze stropu w dość niskiej niszy. Tuż za Fasolowym Korytarzem oczom naszym ukazał się 40-sto metrowy Kamienny Wodospad. Ciekawostką tej formy naciekowej jest jej dwubarwność, przy czym kolor biały jest bardzo dokładnie odseparowany od koloru brązowego, a poza tym jego powierzchnia pokryta jest pizolitami, które dobitnie świadczą o tym, że w przeszłości miejsce to było całkowicie zalane wodą o dość powolnym przepływie. Po chwili zobaczyliśmy pierwsze z wielu jeziorek znajdujących się w jaskini.
Dotarliśmy do bardzo wysokiej sali - Razcestie. Jest to najniżej położone miejsce w jaskini (804 m n.p.m.), przez które przepływa rzeczka Demianovka, twórczyni tej jaskini. Tuż za Razcestiem przechodziliśmy przez dużo mniejszą salę - Grotę Jana Lacka. Jan Lacek był kompozytorem, a z zamiłowania grotołazem. Pewnego razu przesiedział on w tej sali kilkanaście godzin w zupełnych ciemnościach. Zasłuchany we wspaniałe dźwięki kapiącej wody, stworzył utwór muzyczny “Wszędołazy”. Jego pamięci poświęcone są dwie formy naciekowe: Żyrandol oraz Mogiła. Obok Mogiły znajduje się Kolumna Gotycka - największy w jaskini stalagnat, którego wiek szacowany jest na 250÷300 tys. lat. W Grocie Jana Lacka podziwialiśmy również Jeziorko Węży oraz Jeziorko Perłowe, które swą nazwę zawdzięcza licznym, maleńkim pizolitom występującym na jego dnie, do złudzenia przypominającym lśniące w wodzie perełki.
Następną ciekawą grotą w Jaskini Wolności była Grota Gwiezdosława. Przewodnicy zwrócili naszą uwagę na mieniący się wieloma kolorami wodospad kamienny - Wierzba Płacząca. Jest to jeden z najpiękniejszych i najwyższych wodospadów naciekowych (ponad 70 m wysokości) w europejskich jaskiniach.
U podnóża tego wodospadu znajdowało się niezwykle interesujące Jeziorko Koralowe, którego dno pokrywały niewysokie stalagmity swoim kształtem przypominające rafę koralową.
Dalej trasa turystyczna wiodła korytarzem Kralova Galeria, w którym niewysokie nisze wypełnione były ogromną ilością różnobarwnych form naciekowych. Korytarzem tym dotarliśmy do najbardziej reprezentacyjnej sali - Groty Janosika. Dość wysoka, długa, ale wąska grota w całości wypełniona była różnorodnymi formami naciekowymi, z których najpiękniejszymi były: Firana Jaskiniowa, Wodospad Janosika i Dżungla. W grocie tej znajduje się również jedno z największych podziemnych jeziorek - Jeziorko Szmaragdowe. Ma ono 2,5 metra głębokości, nigdy nie wysycha i nigdy nie zmienia swojego poziomu. Spadające ze stropu krople wody tworzyły kręgi blikujące na ścianach. Spoglądając na to jeziorko ulegało się nieodpartemu wrażeniu, że dno znajduje się dosłownie z metr pod powierzchnią - tak było ono klarowne.